You'll Be Human! Please...

07.04.11



Yüzyıllardır kurulan düşlerin gerçekleri arasında kurmaya başladık aslında hepimiz olanaksız hayallerimizi… Bu yüzdendir ki gerçekleşmesi mümkün ama gözümüzde çok büyüttüğümüz dağlar yarattık.



Evet, bunların hepsini bizler yaptık.



Belki bizim için bunlar bir gereklilik, belki de fazlaca yolunmuş tüyleriyle tek başına kalan dünyadaki yalnızlığın sonucudur. Her ne olursa olsun her zaman seçimlerin ya da koşulların dayatmaları sonucunda türlü türlü insanvari yaratıklar türeyecektir. Ve her ne kadar bu türlülükler medyanın etkisiyle, bireyciliğin yok edilmesinin, özgür düşünce ortamının ortadan kalkmasının sonucunda tekliğe itilmeye mahkûm bırakılsa da bu bir gerçek.



Bu türeyebilen, gelişebilen, düşünebilen, sevişebilen yaratıkların oluşturduğu dünyada çok basit şeyler aslında en zoru gibi gözükür. Ve bu baştaki, soğuk düşüncemin kale alınmayacağı düşüncesi, kartopu etkisiyle büyümeye devam eder. Bunun temel sebebi de önyargılarımızdır. Bu önyargılarımızı oluşturanda aslında bizizdir. Yani; ilacı üretmeye çalışırken yanlışlıkla çoğu kez bizi zehirleyen düşüncelerle karşı karşıya kalırız.




Bunun yanı sıra bireyi topluma benzettiğimiz gibi toplumu da bireye benzetebiliriz. Çünkü bunlar birbirlerinde bağımsız değil, aksine birbirlerine sıkı sıkıya bağlı ve birbirlerini oluşturan ögelerdir.



Topluluk içerisinde birbirlerini anlamak, eleştirilmek istemeyen insanların oluşturduğu topluluk yok olmaya da mahkûmdur aynı zamanda.



Biz olabilmeyi başarabilmiş toplulukların, çoğunluğun değil de çoğulcu düşüncenin sesine kulak vermeleri gerekliliğini bilmeleri gerekir.



Birazcık insan olup insan sevelim. Çok mu şey istiyorum ???