Bayan Z'ye Hitaben

Aklımdan bir türlü çıkmayan Z:

Sana telefonum bozulduğu için ulaşamadım, üzüldüm, salya sümük olup ağladım :P.(Abartmayalım istersen?...) Ama cidden özledim.

Sürekli o işe yaramaz beynim seni ne kadar istediğimi söyledi bana.

Dedi ki içimdeki o cengâver ruhlu, şizofrene yakın ama bi’ o kadar mantıklı olan ses:

- O doğduğunda boş bir pizza tepsisi idi.

- Yerine göre davranan bi pizzaydı. O’nu yiyen kişi herhalde siparişte sınırsız söylemişti ki; O da ona göre her daim farklıydı.

- Büyüdü ve gelişti. Olgunlaştıkça hamuru, kokusu gelmeye başladı.

- Önceden üzerine konulmuş malzemeleri gün geçtikçe çabucak fark etti.

- Fark ettikçe değerini anladı ama ne yazık ki karşısındaki O'nu değerli gören pizza kardeşle iyi ikili oldular.Sadece iyi bi' ikili. Ama insan bazen pizzalaşmak ya da insan olmak isteyebilir. Kim aşık olduğu pizza dilimini aç gibi yemek istemez ki. Bazen (ançüez) sosuna bandırmak, bazen koklamak, mantalarını söküp almak, peynirini yerken uzatmak...(sayfalarca sürecek gibiydi ya.)

Ve yeri geldikçe de sıcak olan bir pizzaydı(bayan Zzz…:P).

Bundan sonrası Bayan Z yi anlatıyor...

Belki hafiften ama deriden gelen bir limon ve misk kokusunun karışımını bile anımsatabiliyordu Bayan Z.

Vs vs vs…(vesevdim vesevdim vesaire.)